Ο Εκπαιδευτικός στην πυρά
Πριν από μερικά χρόνια ηχούσαν προειδοποιητικές Καμπάνες για τους Εκπαιδευτικούς και τα Σχολεία. ‘’Σήμερα ηχούν Σειρήνες’’
Εδώ και αρκετά χρόνια έχουμε βάλει στόχο τους Εκπαιδευτικούς.
Πρέπει όμως να ξέρουμε πως οι Εκπαιδευτικοί, σχεδόν στο σύνολό τους, παλεύουν καθημερινά για την εύρυθμη λειτουργία του Σχολείου και καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες για να προστατεύσουν την ασφάλεια και το δικαίωμα των μαθητών στη μάθηση. Αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, αυτό δεν τους το αναγνωρίζουμε!
Το βέβαιο πάντως είναι ότι έχουμε απομακρυνθεί (η πλειονότητα) από τα παιδιά μας και αρχίσαμε να «πυροβολούμε» πανταχόθεν τους Εκπαιδευτικούς, νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα αποσείσουμε τις ευθύνες και τις ενοχές που απορρέουν από αυτήν μας την απομάκρυνση.
Άποψη μου λοιπόν είναι πως με το να στοχοποιούμε, να κατηγορούμε και να απαξιώνουμε τους Εκπαιδευτικούς δεν βοηθά τα παιδιά.
Αυτό που σίγουρα βοηθά και οφείλουμε όλοι να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να καλλιεργήσουμε στα παιδιά την υπευθυνότητα και τον απαραίτητο σεβασμό που πρέπει να επιδεικνύουν όταν και όπου χρειάζεται και να δώσουμε σε αυτά να καταλάβουν ότι η κοινωνία μέσα στην οποία ζουν, διέπεται από ένα σύστημα αξιών!
Αυτό λοιπόν που πρέπει να κάνουμε χθες, όχι σήμερα, είναι να σταματήσουμε να «χτυπάμε» παντοιοτρόπως τους Εκπαιδευτικούς (Δάσκαλο & Καθηγητή) διότι αν τελικά πέσουν και οι Εκπαιδευτικοί το βέβαιο είναι ότι θα συμπαρασύρουν και ολόκληρη την κοινωνία μαζί τους και τότε… δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι !
Εκτός κι αν όλοι εμείς θέλουμε τους Εκπαιδευτικούς να είναι «γλάστρες» στα σχολεία και τα σχολεία να είναι «πάρκινγκ και παιδικές χαρές» για τα παιδιά.
Αλλά θα μου πείτε, εδώ ο θεσμός της οικογένειας έχει σχεδόν διαλυθεί και ο κοινωνικός ιστός έχει δεχθεί ισχυρό πλήγμα, ο Εκπαιδευτικός θα σταθεί εμπόδιο;
Μήπως τελικά ήρθε η ώρα του Εκπαιδευτικού και του Σχολείου γενικότερα;
Κάθε κοινωνία έχει εκείνο που τις αξίζει. Ας μην το ξεχνάμε !
Σπύρος Παππάς, Εκπαιδευτικός, Πολίτης Δήμου Μαραθώνος
Υ.Γ. «Ο δάσκαλος από την άποψη της σπουδαιότητας και της ευθύνης είναι ένας εργάτης στο επίπεδο του νομοθέτη, του φύλακα στρατηγού, του κυβερνήτη, του γιατρού σωτήρα. Ακριβέστερα είναι ένα σκαλί πάνω από όλους αυτούς. Γιατί ο δάσκαλος, είναι ο πυρφόρος της γνωστικής συνείδησης. Η λειτουργία που τελεί είναι θεία. Η μόνη θεία λειτουργία σε γη και ουρανό». Δημήτρης Λιαντίνης