Περίπου 200.000 παιδιά, νέοι και ευάλωτοι ενήλικες υπέστησαν κακοποίηση ενώ βρίσκονταν σε κρατική και θρησκευτική φροντίδα στη Νέα Ζηλανδία τα τελευταία 70 χρόνια, σύμφωνα με μια έρευνα ορόσημο.
Σημαίνει ότι σχεδόν ένα στα τρία παιδιά υπό φροντίδα από το 1950 έως το 2019 υπέστη κάποιας μορφής κακοποίηση, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού, ηλεκτροσόκ και καταναγκαστικής εργασίας, σύμφωνα με την Abuse in Care Royal Commission of Inquiry.
Η δημοσίευση της τελικής έκθεσης της επιτροπής ακολουθεί μια εξαετή έρευνα για τις εμπειρίες σχεδόν 3.000 ανθρώπων.
Ο Πρωθυπουργός Κρίστοφερ Λούξον ζήτησε συγγνώμη για τα ευρήματα, χαρακτηρίζοντάς την «μια σκοτεινή και θλιβερή μέρα στην ιστορία της Νέας Ζηλανδίας ως κοινωνίας».
Η έρευνα ήταν η μεγαλύτερη και πιο ακριβή μέχρι σήμερα στη Νέα Ζηλανδία, με κόστος περίπου 170 εκατομμύρια NZ $ (101 εκατομμύρια $, £78 εκατομμύρια).
Πολλοί από αυτούς που κακοποιήθηκαν προέρχονται από μειονεκτούσες ή περιθωριοποιημένες κοινότητες, συμπεριλαμβανομένων των Μαορί και των ανθρώπων του Ειρηνικού, καθώς και εκείνων με αναπηρίες.
Τα ευρήματα έρχονται ως δικαίωση για έναν λαό που έχει βρεθεί αντιμέτωπος με ισχυρούς αξιωματούχους, το κράτος και θρησκευτικούς θεσμούς – και συχνά αγωνίζεται να γίνει πιστευτός.
Τα ιδρύματα που βασίζονται στη πίστη είχαν συχνά υψηλότερα ποσοστά σεξουαλικής κακοποίησης από την κρατική περίθαλψη, διαπίστωσε η έρευνα.
Οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες πάλεψαν για να καλύψουν την κακοποίηση μεταφέροντας τους κακοποιούς σε άλλες τοποθεσίες και αρνούμενοι την ενοχή, με πολλά θύματα να πεθαίνουν πριν δουν τη δικαιοσύνη, ανέφερε η έκθεση.
Με βάρος 14 κιλά, συγκεντρώθηκε για 100 ημέρες δημόσιων ακροάσεων – ξεκινώντας από το 2018.
Μιλώντας κατά την έναρξή του, η τότε πρωθυπουργός Τζασίντα Άρντερν είπε ότι ήταν «μια ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε την ιστορία μας και να βεβαιωθούμε ότι δεν θα ξανακάνουμε τα ίδια λάθη».
Περισσότεροι από 2.300 επιζώντες μίλησαν στην έρευνα, η οποία διαπίστωσε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, «οι καταχρήσεις και η παραμέληση ξεκινούσαν σχεδόν πάντα από την πρώτη μέρα».
Μια επιζών, η Anna Thompson, είπε στην επιτροπή πώς κακοποιήθηκε σωματικά και φραστικά σε ένα θρησκευτικό ορφανοτροφείο.
“Τη νύχτα, οι καλόγριες μου έβγαζαν τα ρούχα, με έδεναν στο κρεβάτι μπρούμυτα και με χτυπούσαν με μια ζώνη με την πόρπη. Μου κόπηκε στο δέρμα μέχρι να αιμορραγήσω και μετά δεν μπορούσα να καθίσω για εβδομάδες.” είπε σε κατάθεση που δημοσιεύτηκε στην έκθεση.
Ο Τζέσι Κετ μίλησε για τον ξυλοδαρμό και τον βιασμό του από το προσωπικό σε ένα οικιστικό σχολείο στο Όκλαντ όταν ήταν οκτώ ετών – εξιστορώντας στην κατάθεσή του ότι άλλα μέλη του προσωπικού παρακολουθούσαν μερικές φορές την κακοποίηση.
Η Moeapulu Frances Tagaloa κακοποιήθηκε από έναν ιερέα για δύο χρόνια από την ηλικία των πέντε ετών τη δεκαετία του 1970.
«Ήταν ένας δημοφιλής, γνωστός δάσκαλος», είπε.
«Αλλά ήταν επίσης παιδοκτόνος και δυστυχώς υπήρχαν και άλλα κοριτσάκια που κακοποίησε».
Η κ. Tagaloa εργάζεται τώρα για να βοηθήσει άλλους επιζώντες και ζήτησε να εφαρμοστούν και οι 138 συστάσεις που περιλαμβάνονται στην έκθεση.
Η έκθεση διαπίστωσε ότι οι επιζώντες των Μαορί και του Ειρηνικού υπέστησαν υψηλότερα επίπεδα σωματικής κακοποίησης και συχνά «υποβαθμίζονταν λόγω της εθνικότητάς τους και του χρώματος του δέρματός τους».
Διαπίστωσε επίσης ότι τα παιδιά και τα άτομα σε ανάδοχη μέριμνα βίωσαν τα υψηλότερα επίπεδα σεξουαλικής κακοποίησης μεταξύ των διαφόρων τμημάτων κοινωνικής πρόνοιας.
«Είναι εθνική ντροπή το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, νέοι και ενήλικες κακοποιήθηκαν και παραμελήθηκαν υπό τη φροντίδα του κράτους και των θεσμικών οργάνων», αναφέρει η έκθεση.
“Πολλοί επιζώντες πέθαναν ενώ ήταν υπό φροντίδα ή αυτοκτονούσαν μετά από φροντίδα. Για άλλους, οι επιπτώσεις της κακοποίησης είναι συνεχείς και επιδεινώνονται, καθιστώντας τις καθημερινές δραστηριότητες και τις επιλογές δύσκολες”, πρόσθεσε.
Ο πρωθυπουργός Λούξον είπε: «Θα έπρεπε να είχαμε πάει καλύτερα και είμαι αποφασισμένος να το κάνουμε.
“Σε κάθε άτομο που συμμετείχε, λέω ευχαριστώ για την εξαιρετική δύναμή σας, το απίστευτο θάρρος σας και την αντιμετωπική σας ειλικρίνεια. Εξαιτίας σας, γνωρίζουμε την αλήθεια για την κακοποίηση και το τραύμα που έχετε υποστεί”, είπε, περιγράφοντας πολλά από τα ιστορίες ως φρικτές και οδυνηρές.
«Δεν μπορώ να πάρω τον πόνο σου, αλλά μπορώ να σου πω το εξής: ακούγεσαι και σε πιστεύουν».
Πρόσθεσε ότι είναι πολύ νωρίς για να αποκαλυφθεί πόση αποζημίωση αναμένει η κυβέρνηση να πληρώσει τα θύματα. Είπε ότι θα ζητούσε επίσημη συγγνώμη στις 12 Νοεμβρίου.
Μιλώντας στο BBC, ο Γκραντ Ρόμπερτσον, πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που συμμετείχε στην ανάθεση της έκθεσης, είπε ότι ήταν «πολύ καιρός».
Είπε, όπως πολλοί Νεοζηλανδοί, ένιωθε «ένα μεγάλο αίσθημα ντροπής» και «εκτίμηση του βάθους της πληγής που νιώθουν οι επιζώντες, καθώς και με την επιθυμία να καλύψουμε μια φρικτή κατάσταση».
Σύμφωνα με την έκθεση, το οικονομικό κόστος αυτής της κατάχρησης και παραμέλησης έχει εκτιμηθεί ότι κυμαίνεται από 96 δισεκατομμύρια NZ έως 217 δισεκατομμύρια δολάρια, λαμβάνοντας υπόψη τα αρνητικά αποτελέσματα, όπως το αυξημένο κόστος ψυχικής και σωματικής περίθαλψης, η έλλειψη στέγης και η εγκληματικότητα.
Την Τετάρτη, δεκάδες επιζώντες από κακοποίηση φροντίδας συμμετείχαν σε μια πορεία προς το κοινοβούλιο πριν απελευθερωθεί η έρευνα.
Ένας επιζών χαρακτήρισε την αναφορά “ιστορική”.
«Για δεκαετίες μας έλεγαν ότι το φτιάξαμε», είπε ο Τόνι Τζάρβις στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters. “Έτσι αυτό σήμερα είναι ιστορικό και είναι μια αναγνώριση. Αναγνωρίζει όλους τους επιζώντες που ήταν αρκετά θαρραλέοι να μοιραστούν τις ιστορίες τους.”
ReutersΟ ακαδημαϊκός Δρ Rawiri Waretini-Karena, ο οποίος ήταν μάρτυρας στην έρευνα, είχε μιλήσει νωρίτερα για τον «αγωγό από την κρατική περίθαλψη στη φυλακή».
Ο Δρ Waretini-Karena, ο οποίος πέρασε 10 χρόνια στη φυλακή, είπε στην έρευνα σχετικά με την κακοποίηση που υπέστη ως παιδί σε ένα σπίτι αγοριών.
“Όταν μπήκα στην αυλή της φυλακής για πρώτη φορά ως έφηβος, χωρίς να έχω ξαναπάει εκεί – ήξερα ήδη το 80% των ανδρών εκεί μέσα. Είχαμε περάσει τα τελευταία 11 χρόνια μεγαλώνοντας μαζί υπό κρατική φροντίδα” , έγραψε σε ένα άρθρο γνώμης για το Radio New Zealand.
«Τότε ήξερα ότι υπήρχε ένας αγωγός προς τη φυλακή· ένας αγωγός που πέρασε δεκαετίες σαρώνοντας και διοχετεύοντας παιδιά Μαορί από την κρατική φροντίδα στη φυλακή».
Ο Δρ Waretini-Karena πρόσθεσε ότι η έκθεση της Βασιλικής Επιτροπής αναγνώρισε «ότι, ενώ είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, δεν είμαστε υπεύθυνοι για τους κρυφούς μηχανισμούς που λειτουργούν στο περιβάλλον στο οποίο γεννιόμαστε, προνομίζοντας τη μία φατρία σε βάρος της άλλης» .BBC