Ξεκινήσαμε από την Αγία Μαρίνα με προορισμό τα Νέα Στύρα. Η θάλασσα ήταν πολύ ήρεμη και απολαύσαμε τη θαλασσινή αυτή διαδρομή. Φθάσαμε στο λιμάνι και φύγαμε απευθείας για τον οικισμό των Στύρων. Κάναμε μία στάση για καφέ και πορτοκαλόπιτα, στο καφενείο του Σαμαρτζή. Πιάσαμε τη συζήτηση με τις κυρίες που είχαν έρθει για καφέ και πήραμε μία δυνατή γεύση από την καθημερινότητα σε αυτό το χωριό της Εύβοιας. Συνεχίσαμε για την Κάρυστο, περπατήσαμε στο λιμάνι, πήραμε καφέ στο χέρι και φτάσαμε στο Μπούρτζι της Καρύστου, μία ενετική κατασκευή του 1350. Είχε φθάσει μεσημέρι. Κάνοντας μία έρευνα, αποφασίσαμε ότι θα πάμε για φαγητό στην ταβέρνα Μουριές, στο χωριό Παραδείσι στη Νότια Εύβοια.
Από την Κάρυστο, χρειαστήκαμε περίπου 20 λεπτά για να φτάσουμε. Ένα εστιατόριο περιποιημένο, με νόστιμο φαγητό, τοπικές πρώτες ύλες και συνταγές. Εκεί, συναντήσαμε τον Μιχάλη Αντωνίου. Μαζί με τους γονείς και ένα σημαντικό χέρι βοήθειας από την αδερφή του, έχουν καταφέρει να συνεχίζουν την εδώ και πολλές δεκαετίες οικογενειακή ταβέρνα με σταθερή ποιότητα και ωραία ισορροπία ανάμεσα στις παραδοσιακές συνταγές και την καινοτομία. Αυτή τη χρονική στιγμή, ο νεαρός Μιχάλης, φέρνει μαζί του την εμπειρία από την εργασία του δίπλα σε έμπειρους σεφ, ο οποίος έχει πλέον επιλέξει να επιστρέψει και να μένει στο χωριό του. Η ιστορία του Μιχάλη είναι ένα παράδειγμα για το πώς η αγάπη για την παράδοση, η αφοσίωση στην τέχνη και η σύνδεση με τον τόπο μας μπορούν να οδηγήσουν σε μια ζωή γεμάτη νόημα και επιτυχία. Μας θυμίζει ότι η επιστροφή στις ρίζες μας δεν είναι μια οπισθοδρόμηση, αλλά μια ευκαιρία για να δημιουργήσουμε κάτι μοναδικό και να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη του τόπου.
Δίπλα σε αναγνωρισμένους σεφ
Με σεβασμό στην ιστορία και την παράδοση
Ο Μιχάλης, έχει δώσει στην ταβέρνα μία νέα κατεύθυνση σεβόμενος όμως την ιστορία και τις παραδοσιακές συνταγές. «Δεν είναι εύκολο να κάνεις παραλλαγές στις παραδοσιακές συνταγές. Γι’ αυτό, σπάνια αλλάζω τις συνταγές. Αυτό που ενδεχομένως στην παράδοση δεν ήταν στο μέγιστο βαθμό είναι η τεχνική, την οποία μαθαίνει ένας επαγγελματίας μάγειρας, κάποιες φορές όμως να πω και την αλήθεια μου αποδομώ κάποιες συνταγές για να κρατήσω την ουσία ή προσθέτω κάποιο υλικό που κάνει πιο παιχνιδιάρικη τη γεύση.
«Δουλεύω από τα 13 μου στην οικογενειακή μας επιχείρηση
Οι προκλήσεις για την αναβάθμιση της ταβέρνας
Σε σχέση με τις προκλήσεις αναφορικά με την αναβάθμιση της ταβέρνας σημειώνει: «Δουλεύοντας από τα 13 μου στην οικογενειακή μας επιχείρηση με δύο πολύ έμπειρους γονείς στην διαχείρισή της, μου φαίνεται πολύ εύκολο, με εκείνους συνεργάτες πλέον, να διαχειριστώ και να αναβαθμίσω την επιχείρηση. Αρχικά, επειδή και εκείνοι είναι ανοιχτόμυαλοι. Και έπειτα, επειδή τα αποτελέσματα είναι ορατά. Πιο δύσκολο ήταν, θα έλεγα, να πείσω τον κόσμο ότι η εικόνα του μαγαζιού πρέπει να αλλάξει και ότι μια ταβέρνα στο χωριό μπορεί να παρέχει το κάτι παραπάνω σε όλα τα επίπεδα. Ξέρετε στην Γαλλία και σε άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, πολλά εστιατόρια βραβευμένα με Michelin βρίσκονται σε μη αστικά σημεία μέσα σε δάση και όμορφα τοπία. Βέβαια δεν είναι αυτός ο στόχος μας. Απλά το λέω επειδή πίσω από κάθε επιτυχία κρύβεται η υπέρμετρη αγάπη και το ιδανικό πλάνο».
Μετά από ένα ωραίο γεύμα, κάναμε μία συζήτηση, η οποία σχηματικά θα μπορούσε να αποδοθεί όπως παρακάτω.
Τι σημαίνει για εσένα να μπορείς να χρησιμοποιείς τοπικά, εποχικά προϊόντα από τον τόπο σου στις συνταγές σου;
Ως παιδί, μου άρεσε να ανακατεύομαι με τα χώματα και για μένα, ό,τι γεννιέται από τη γη είναι ευλογημένο. Έτσι, αντιμετωπίζω τα υλικά που φέρνω στην κουζίνα μου. Από μικρούς παραγωγούς του τόπου και είμαι ευγνώμων που υπάρχουν. Βέβαια, εδώ στις Μουριές παράγουμε και προϊόντα δικά μας όπως κρέατα από την φάρμα μας και κάποια λαχανικά και τυριά που τα φτιάχνει ο παππούς μου. Επίσης, μαζεύουμε βότανα και μυρωδικά από το βουνό.
Ποιες είναι οι συνταγές ή τα πιάτα που θεωρείς ξεχωριστά ή χαρακτηριστικά της περιοχής σου και γιατί;
Οι Αρβανίτες, έχουν δώσει πολλά χαρακτηριστικά στην κουζίνα της περιοχής. Οι κουρκουμπίνες ή αλλιώς τζούλια, είναι το τοπικό ζυμαρικό μας. Η τυροπιτάρα, φτιάχνεται με λεπτό φύλλο και τουλουμοτύρι και είναι μία ακόμη εμβληματική συνταγή. Το αρνί βουλωτό, δηλαδή αρνί μαγειρεμένο με λευκό κρασί σε κατσαρόλα «βουλωμένη» κλεισμένη δηλαδή, με ζυμάρι, είναι ιδιαίτερο στη γεύση καθώς και η τοπική ράτσα του αρνιού, η ονομαζόμενη «κοκκίνικο», είναι γευστικότατη.
Πώς είναι μια τυπική μέρα για εσένα στο χωριό σου; Μίλησέ μας για την καθημερινή ρουτίνα σου.
Μια καθημερινή μέρα ξεκινάει προγραμματισμένα εννιά το πρωί, καθώς το μαγαζί έχει πολλές υποχρεώσεις. Πρέπει να γίνουν καθαριότητες μετά το Σαββατοκύριακο, έπειτα ασχολίες που έχουν να κάνουν με τη φάρμα και μην ξεχνάμε ότι είμαστε καθημερινά ανοιχτά όποτε και η μαγειρική είναι στο πρόγραμμα, όπως επίσης, οι παραγγελίες και οι υπόλοιπες αγορές που αφορούν την ταβέρνα.
Ποιες είναι οι αγαπημένες σου δραστηριότητες και χόμπι εκτός από την ταβέρνα; Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;
Για εμένα ό,τι γίνεται εκτός ταβέρνας είναι χόμπι. Και για να το τεκμηριώσω αυτό, όταν θα πάω στα ζώα και στη φάρμα, παρόλο που αφορούν άμεσα την ταβέρνα, τα αντιμετωπίζω σαν μη εισοδηματική πηγή ασχέτως αν είναι, γιατί απλά μου αρέσουν και τα αγαπάω. Επίσης, τα αμπέλια και η καλλιέργειά τους είναι ένα χόμπι για εμένα ασχέτως πάλι αν παράγουμε το δικό μας κρασί. Επίσης, πηγαίνω για ψαροντούφεκο και κάποιες φορές ασχολούμαι και με την μουσική που μου πέρασε το «μικρόβιο» ο πατέρας μου, όποτε ασχολούμαι από τα 10 μου.
Πώς έχει επηρεάσει η επιστροφή στο χωριό την προσωπική σου ζωή; Διατηρείς επαφές με φίλους και συναδέλφους από την Αθήνα;
Η προσωπική μου ζωή έχει επηρεαστεί και έχει αλλάξει αρκετά με την επιστροφή μου στο χωριό αν και δεν χάνω επαφές ή ευκαιρία να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους. Κρατάω επίσης, επαφές με φίλους μου στην Αθήνα. Σίγουρα αυτό που είναι φανερά διαφορετικό είναι η ποσότητα σε στιγμές ηρεμίας και εσωτερικής γαλήνης που εδώ είναι πιο εύκολο να βρεις.
Τι σου λείπει περισσότερο από τη ζωή στην πόλη; Τι είναι αυτό που σε ικανοποιεί περισσότερο στη ζωή στο χωριό;
Από την πόλη, σίγουρα μου λείπει η διασκέδαση και αυτά που καθημερινά μπορείς να ανακαλύψεις, εννοώντας τους νέους ανθρώπους άλλες φιλοσοφίες γύρω από την εστίαση και το hospitality που αγαπώ. Επίσης, μου λείπουν οι φίλοι και συνάδελφοι που δεθήκαμε στα χρόνια που ήμουν εκεί. Στο χωριό όμως έχω φτιάξει τη δική μου ζωή. Είμαι οικονομικά ανεξάρτητος, έχω σχέσεις εκτίμησης με πολλούς περισσότερους ανθρώπους και βοηθάω για το κοινό καλό του τόπου μου.
Πώς αλληλεπιδράς με την τοπική κοινότητα; Συμμετέχεις σε εκδηλώσεις και δραστηριότητες του χωριού;
Συμμετέχω όσο μπορώ στα τοπικά δρώμενα όσο και σε ό,τι μπορεί να οργανωθεί για το καλό του τόπου, ωστόσο απέχω από διοικητικές θέσεις σε οποιοδήποτε επίπεδο γιατί προτιμώ να βοηθάω όπου μπορώ και όποτε μπορώ.
Πώς προσαρμόστηκες στον ενδεχομένως πιο αργό ρυθμό ζωής στο χωριό σε σχέση με την πόλη; Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα αυτής της αλλαγής;
Το πόσο αργός είναι ο ρυθμός της ζωής έχει να κάνει νομίζω με το ποσό θέλεις εσύ να επαναπαύεσαι. Αντιθέτως, κάνω ό,τι μπορώ για να έχω γεμάτο τον χρόνο μου είτε με επιχειρηματικές δραστηριότητες είτε με ατομική διασκέδαση. Άρα, δεν νιώθω κάποια ιδιαίτερη διαφορά στους ρυθμούς.
Η ιστορία του Μιχάλη Αντωνίου αποτελεί ένα παράδειγμα -έμπνευση για το πώς η επιστροφή στις ρίζες μπορεί να συνδυαστεί με την επιτυχία και την προσωπική ικανοποίηση. Μέσα από την αφοσίωσή του στην τέχνη της μαγειρικής, την αγάπη για την παράδοση και τα τοπικά προϊόντα, ο Μιχάλης κατάφερε να μετατρέψει την οικογενειακή ταβέρνα σε ένα πρότυπο εστιατόριο στην περιοχή της Νότιας Εύβοιας.
Η εμπειρία που απέκτησε δίπλα σε αναγνωρισμένους σεφ, του έδωσε τα εφόδια για να εξελίξει τις παραδοσιακές συνταγές με σεβασμό και δημιουργικότητα. Παράλληλα, η επιστροφή στο χωριό του έφερε μια νέα ισορροπία στην προσωπική του ζωή, συνδυάζοντας την επαγγελματική επιτυχία με την εσωτερική γαλήνη και την ενεργή συμμετοχή στην τοπική κοινότητα.
travelgr