Οπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ηγέτες κρατών, τιτάνες του επιχειρηματικού κόσμου, φιλάνθρωποι και διάσημοι μεταβαίνουν στο Νταβός, για να συζητήσουν την… τύχη του κόσμου και να κλείσουν συμφωνίες με την παγκόσμια ελίτ στην ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF).
Το θέμα του φετινού συνεδρίου στην ελβετική πόλη έχει τον τίτλο: «Ανασυγκρότηση της εμπιστοσύνης». Προφητικό, δεδομένης της φωτιάς που φαίνεται να έχει πάρει ο κόσμος τελευταία, τόσο κυριολεκτικά (κλιματική αλλαγή) όσο και μεταφορικά. Οι εργασίες του Φόρουμ ξεκίνησαν τη Δευτέρα 15 Ιανουαρίου και θα διαρκέσουν έως την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου.
Η εικόνα είναι γνωστή: Οι «σπουδαίοι» και οι «καλοί» του Νταβός θα έρθουν σε επαφή με μερικούς από τους «σκληρούς» και αμφιλεγόμενους του κόσμου. Υπενθυμίζεται, ότι το Φόρουμ πραγματοποιείται χωρίς τη συμμετοχή ρώσων ολιγαρχών, εξαιτίας του πολέμου που εξαπέλυσε η Μόσχα στη Ουκρανία.
Εν τω μεταξύ, μπορεί ο Ντόναλντ Τραμπ να είναι απασχολημένος με τις συνελεύσεις για την ανάδειξη του υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών στην Αϊόβα (Caucuses), ωστόσο υπάρχουν ακόμα πολλοί επίδοξοι αυταρχικοί, αλαζόνες, στη λίστα των καλεσμένων του Νταβός σύμφωνα με δημοσίευμά του το Politico.
Ακολουθούν τα 12 «κακά παιδιά» του φετινού Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ:
1. Χαβιέ Μιλέι, πρόεδρος της Αργεντινής
Γνωστός ως ο Ντόναλντ Τραμπ της Αργεντινής -και επίσης ως «Ο τρελός» και «Η περούκα»- ο Χαβιέ Μιλέι τα έχει όλα: βάση φανατικών υποστηρικτών, παρελθόν ως παρουσιαστής σοκ στην τηλεόραση, ελευθεριακές αναρχοκαπιταλιστικές πολιτικές (εκτός όταν πρόκειται για άμβλωση), και ένα… αξέχαστο χτένισμα.
Ένας μακροχρόνιος θιασώτης του Νταβός (παρευρίσκεται στο WEF εδώ και χρόνια), οι λιβερταριανές πολιτικές του Μιλέι έχουν μετατραπεί από περίεργες σκέψης σε ανησυχητική πραγματικότητα μετά την εκλογή του ως πρόεδρος της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας της Νότιας Αμερικής, «καβαλώντας» ένα κύμα δυσαρέσκειας με το πολιτικό κατεστημένο. Το ερώτημα τώρα είναι πόσο μακριά θα φτάσει ο Μιλέι στην υλοποίηση των υποσχέσεων της προεκλογικής του εκστρατείας να περικόψει τις δημόσιες υπηρεσίες και τις κρατικές δαπάνες, να κλείσει την κεντρική τράπεζα της Αργεντινής και να εγκαταλείψει το πέσο.
2. Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, πρίγκιπας διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας
Φήμες λένε ότι ο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο φετινό WEF, συνοδευόμενος από μια γιγάντια ομάδα κορυφαίων αξιωματούχων της Σαουδικής Αραβίας.
Είναι ο τελικός κύκλος αποκατάστασης για τον καταπιεστικό αυθεντικό ηγέτη μιας χώρας με αποτρόπαιο ιστορικό ανθρωπίνων δικαιωμάτων — που, σύμφωνα με τις υπηρεσίες πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών, διέταξε προσωπικά τη βάναυση δολοφονία του δημοσιογράφου της Washington Post, Τζαμάλ Κασόγκι, μέσα στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη το 2018.
3. Τζάρεντ Κούσνερ, ιδρυτής της Affinity Partners
Ο Τζάρεντ Κούσνερ είναι ο πιο κοντινός άνθρωπος που είναι πιθανό να πλησιάσει τον Τραμπ, τον πρώην -και ίσως μελλοντικό- δισεκατομμυριούχο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Ο 43χρονος, που είναι παντρεμένος με την κόρη του Τραμπ, Ιβάνκα, και υπηρέτησε ως ανώτερος σύμβουλος του πρώην προέδρου κατά τη διάρκεια της θητείας του, εκμεταλλεύτηκε τη διαμονή του στον Λευκό Οίκο για να χτίσει μια επικερδή συμβουλευτική καριέρα επικεντρωμένη κυρίως στη Μέση Ανατολή.
Η ιδιωτική εταιρεία επενδύσεων του Κούσνερ, Affinity Partners, χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από χώρες του Κόλπου. Αυτό περιλαμβάνει μια επένδυση 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το Ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας, με επικεφαλής τον Μπιν Σαλμάν – η οποία, κατά σύμπτωση, προωθήθηκε παρά τις αντιρρήσεις των συμβούλων του ίδιου του πρίγκιπα διαδόχου.
Ο Κούσνερ ανέπτυξε φιλία και συμμαχία με τον Μπιν Σαλμάν κατά τη διάρκεια της θητείας του πεθερού του, εγείροντας μεγάλες υποψίες σύγκρουσης συμφερόντων για την κυβέρνηση Τραμπ – ειδικά όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ αρνήθηκε να καταδικάσει τον ηγέτη της Σαουδικής Αραβίας για τη δολοφονία του Τζαμάλ Κασόγκι, παρά το γεγονός ότι η CIA συμπέρανε ότι είχε άμεση ανάμειξη.
4. Ιλχάμ Αλιγιέφ, πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν
Η διοίκηση του Αζερμπαϊτζάν είναι κάτι σαν οικογενειακή επιχείρηση για τους Αλιγιέφ – ο Ιλχάμ ανέλαβε την εξουσία μετά τον θάνατο του πατέρα του, Χέινταρ, πρώην αξιωματικού της KGB της Σοβιετικής Ένωσης που κυβέρνησε τη χώρα για δεκαετίες. Και ο νεαρός Αλιγιέφ άλλαξε το σύνταγμα του Αζερμπαϊτζάν για να ανοίξει τον δρόμο προς την εξουσία για την επόμενη γενιά της οικογένειάς του – και διόρισε τη σύζυγό του ως αντιπρόεδρο για να για παράδειγμα.
5. Λι Τσιανγκ, πρωθυπουργός της Κίνας
Ο Λι Τσιανγκ είναι το εξαιρετικά πιστό δεξί χέρι του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ και θα τον εκπροσωπήσει στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ φέτος.
Ο Λι έγινε ειλικρινά διάσημος για το αποτελεσματικό αλλά σκληρό lockdown που επέβαλε σε ολόκληρη τη Σανγκάη για εβδομάδες κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, κλειδώνοντας πάνω από 25 και πλέον εκατομμύρια ανθρώπους στα σπίτια τους, ενώ πολλοί πάσχιζαν να βρουν φαγητό, να φροντίσουν τα ζώα τους ή να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια – με αποτέλεσμα να πλήξει σοβαρά την οικονομία.
6. Πολ Καγκάμε, πρόεδρος της Ρουάντα
Ο Πολ Καγκάμε κυβερνά τη χώρα από το 1994 και έχει παρατσούκλι «ο Ναπολέων της Αφρικής». Ο πρώην αξιωματικός του στρατού άλλαξε το σύνταγμα της Ρουάντα για να καταργήσει το όριο θητείας και να εδραιώσει τη σταθερή του θέση στην εξουσία, ενώ καταστέλλει τις αντιδράσεις.
Αλλά παρά τις κατηγορίες για την επίβλεψη της φυλάκισης, της εξορίας και των βασανιστηρίων των αντιφρονούντων και δημοσιογράφων της Ρουάντα, ο Καγκάμε κατάφερε να παραμείνει στη λίστα της Δύσης – και στους καλεσμένους του Νταβός.
7. Ρόμπερτ Φίτσο, πρωθυπουργός της Σλοβακίας
Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το αξίωμα του πρωθυπουργού το 2018 λόγω μαζικών διαδηλώσεων μετά τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζάν Κουτσιάκ και της αρραβωνιαστικιάς του Μαρτίνα Κουσνίροβα, αλλά ο Φίτσο αναδύθηκε από την πολιτική στάχτη για να γίνει πρωθυπουργός της Σλοβακίας για τέταρτη φορά στο τέλος του περασμένου έτους. Το κόμμα του, «Smer», διεξήγαγε μια εκστρατεία ευνοϊκή προς τον Πούτιν, υποσχόμενο να τερματίσει οποιαδήποτε στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία.
8. Σού Ζι Τσιου, CEO του TikTok
Ο Σού Ζι Τσιου είναι το δημόσιο πρόσωπο του TikTok, της διάσημης πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης βίντεο-blogging που ανήκει στην ByteDance με έδρα το Πεκίνο. Βρίσκεται σε καυγά με τις ρυθμιστικές αρχές στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, αντιμετωπίζοντας κατηγορίες ότι το TikTok διευκολύνει την κινεζική κατασκοπεία, αποτυγχάνει να προστατεύσει τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών του – και «εθίζει» τα παιδιά.
9. Χουν Μανέ, πρωθυπουργός της Καμπότζης
Ο νέος πρωθυπουργός της Καμπότζης έχει διαφημιστεί σε ορισμένους κύκλους ως πιθανός εκσυγχρονιστής και μεταρρυθμιστής.
Ο Χουν Μανέ, ωστόσο, που έχει κληρονομήσει τη θέση του από τον πατέρα του, τον μακροχρόνιο αυταρχικό Χουν Σεν, και δεν έχει δείξει σημάδια ότι θέλει να μεταρρυθμίσει ή να εκσυγχρονίσει την Καμπότζη.
10. Μοχάμεντ μπιν Αμπντουλραχμάν μπιν Τζασίμ αλ Θάνι, πρωθυπουργός του Κατάρ
Τα σκάνδαλα με τα οποία συνδέθηκε το Κατάρ δεν κατάφεραν να απομακρύνουν τον Μοχάμεντ μπιν Αμπντουλραχμάν μπιν Τζασίμ αλ-Θάνι από το Νταβός. Μάλιστα, αυτόν τον μήνα, ο Υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Άντονι Μπλίνκεν, συναντήθηκε με τον ηγέτη του Κατάρ και του είπε ότι οι ΗΠΑ είναι «βαθιά ευγνώμονες για το ακούραστο έργο στην προσπάθεια απελευθέρωσης των εναπομεινάντων ομήρων».
11. Αντρέι Ντούντα, πρόεδρος της Πολωνίας
Ως ο τελευταίος από το εθνικιστικό κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη της Πολωνίας που αποβλήθηκε από την εξουσία πέρυσι, ο Ντούντα παλεύει για την επιβίωση, κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούσε για να λειτουργήσει ως εμπόδιο κατά της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τουσκ, χρησιμοποιώντας το δικαίωμα του βέτο του και καταφεύγοντας σε καταδίκες βουλευτών.
12. Αμίν Νάσερ, CEO της Aramco
Ο Αμίν Νάσερ είναι ιδιοκτήτης της κρατική εταιρείας πετρελαίου και φυσικού αερίου της Σαουδικής Αραβίας, Aramco – της μεγαλύτερης ενεργειακής εταιρεία στον κόσμο. Αν και παρουσιάζεται ως ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της μετάβασης στην πράσινη ενέργεια, στην πραγματικότητα, είναι πολύ μακριά από αυτό.
Η Aramco φέρεται ως κορυφαίος επιχειρηματικός ρυπαντής, με τον μη κυβερνητικό οργανισμό προστασίας του περιβάλλοντος ClientEarth να αναφέρει ότι αντιπροσωπεύει περισσότερο από 4% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από το 1965.
Ο Νάσερ, εν τω μεταξύ, έχει επικρίνει την ιδέα ότι η κλιματική δράση θα πρέπει να σημαίνει πως οι χώρες «είτε να κλείσουν είτε να επιβραδύνουν σημαντικά» την παραγωγή ορυκτών καυσίμων.
πηγη:documentonews.