Θα μπορούσε να ήταν βασιλιάς τουλάχιστον τριών διαφορετικών χωρών, αλλά αντ’ αυτού γύρισε την πλάτη του στη βασιλική ζωή για να κάνει πάρτι με ανθρώπους όπως ο Μικ Τζάγκερκαι ο Άντι Γουόρχολ και να παντρευτεί τη γυναίκα των ονείρων του.
Ως βασιλικός, η γενεαλογία του Πρίγκιπα Μιχαήλ της Ελλάδας δεν είχε κανέναν – ήταν ο πρώτος ξάδερφος τριών βασιλιάδων της Ελλάδας, του πρίγκιπα Φίλιππου της Βρετανίας και της πριγκίπισσας Μαρίνας, Δούκισσας του Κεντ.
Ο Πρίγκιπας, του οποίου ο θάνατος σε ηλικία 85 ετών ανακοινώθηκε το Σαββατοκύριακο, ήταν επίσης εξάδελφος από γάμο του βασιλιά Carol της Ρουμανίας , και ο θείος του ήταν ο κόμης του Παρισιού, προσποιητής του γαλλικού θρόνου.
Ωστόσο, ξέφυγε από τα βουλωμένα όρια της δικαστικής ζωής ερωτεύοντας την προικισμένη καλλιτέχνιδα Μαρίνα Καρέλλα, μια σαφώς μη βασιλική φιγούρα της οποίας η οικογένεια ήταν βιομήχανοι.
Για να την παντρευτεί, υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από τα δικαιώματα διαδοχής του –ήταν τρίτος στη σειρά του ελληνικού θρόνου– και να αποχωρήσει από τα βασιλικά του καθήκοντα.
Δεν τον ένοιαζε. «Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά», είπε, 58 χρόνια αργότερα. «Χόρευα μαζί της σε ένα πάρτι και μόλις την κοίταξα. Ήταν σαν αποκάλυψη — ήταν αυτή και κανένας άλλος».
Είχε την πολυτέλεια να διαλέξει. Στα 19 του, ενώ ήταν φοιτητής στο Παρίσι, είχε κληρονομήσει το ποσό των 3 εκατομμυρίων λιρών, που του έδωσαν την ευκαιρία να αποφασίσει τι να κάνει στη ζωή του.
Ο πατέρας του Πρίγκιπας Κρίστοφερ – γνωστός ως Christo – είχε παντρευτεί τη Nancy Leeds, μια υπέροχα πλούσια Αμερικανίδα.
Τα χρήματά της έβαλαν τον πρίγκιπα Φίλιππο, όπως αυτοί, εγκλωβισμένοι στο Παρίσι αφού οι Έλληνες έδιωξαν τους βασιλικούς τους το 1924 (μια δεκαετία αργότερα τους κάλεσαν πίσω), στο σχολείο προετοιμασίας.
Η Νάνσυ πέθανε και η επόμενη σύζυγος του Χριστού – η μητέρα του Μιχαήλ – ήταν η πριγκίπισσα Φρανσουάζ της Ορλεάνης, αδελφός της οποίας ήταν ο κόμης του Παρισιού, ο ντε φάκτο βασιλιάς αυτής της χώρας.
Έτσι, ο Michael, σπάνιος ανάμεσα στους εξόριστους Έλληνες βασιλικούς, δεν χρειάστηκε ποτέ να ανησυχεί για τα χρήματα – αν και ο πατέρας του πέθανε ένα χρόνο μετά τη γέννησή του και η μητέρα του πέθανε από μια μυστηριώδη ασθένεια το 1953, όταν ήταν μόλις έφηβος.
Ο Μιχαήλ, πλέον ορφανός, πέρασε την υπόλοιπη παιδική του ηλικία ζώντας με τον κόμη του Παρισιού και την οικογένειά του με 11 παιδιά.
Όταν έκλεισε τα 21 αποφάσισε να μετακομίσει στην γενέτειρά του Ελλάδα.
Απελευθερωμένος από τις βασιλικές ευθύνες, ξεκίνησε να φτιάξει μια ζωή για τον εαυτό του, μια μεθυστική μίξη γοητείας και σκληρής δουλειάς.
Αυτός και η Μαρίνα παντρεύτηκαν σε μια δεμένη οικογενειακή τελετή στο Τατόι, το ελληνικό παλάτι κοντά στην Αθήνα, αλλά μόλις ελευθερώθηκαν από την αυλή έγιναν τζετ σετ, ταξιδεύοντας μεταξύ Νέας Υόρκης, Παρισιού και Ελλάδας.
Απέκτησαν κόρες την πριγκίπισσα Αλεξάνδρα και την πριγκίπισσα Όλγα το 1968 και το 1971 αντίστοιχα.
Έγιναν οι αγαπημένοι του κοινωνικού συνόλου της Νέας Υόρκης, κάνοντας πάρτι στο Studio 54 με τον Andy Warhol, τον Mick Jagger και πολλούς άλλους – αλλά το 1995, ένα κολοσσιαίο σκάνδαλο στην πόλη έμελλε να αλλάξει τη ζωή τους.
Ένα εξάχρονο παιδί, η Elisa Isquierdo, δολοφονήθηκε από τη μητέρα της μετά από περισσότερο από ένα χρόνο βασανιστηρίων και κακοποίησης.
Ήταν ένα συγκλονιστικό και τραγικό έγκλημα , αλλά όχι άγνωστο στη Νέα Υόρκη – αλλά ένα έγκλημα που αφορούσε τον πρίγκιπα, όπως γνώριζε το παιδί.
Η Ελίζα ήταν μαθήτρια σε ένα σχολείο του Μανχάταν του οποίου ο Μάικλ ήταν προστάτης.
Ήταν τέτοιες οι εξαθλιωμένες της συνθήκες – ο επιστάτης πατέρας της είχε πεθάνει, η μητέρα ήταν τοξικομανής – που προσφέρθηκε να της πληρώσει τα δίδακτρα του σχολείου (όπως ακριβώς είχε κάνει ο πατέρας του Χρήστο για τον πρίγκιπα Φίλιππο).
Άγνωστο στον Michael, το παιδί υπέστη τρομερή κακοποίηση – τόσο απαίσια που οι αρχές της Νέας Υόρκης το περιέγραψαν αργότερα ως «τη χειρότερη περίπτωση κακοποίησης παιδιών που έχουμε δει ποτέ».
Ο θάνατός της έγινε δημόσιο σκάνδαλο και εκατοντάδες παρευρέθησαν στην κηδεία της
Ο Μάικλ και η Μαρίνα, συγκλονισμένοι από τη βία του θανάτου του παιδιού, ίδρυσαν ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα κακοποίησης παιδιών με το όνομα Elisa και συνέχισε να το υποστηρίζει τα επόμενα χρόνια μέχρι το θάνατό του.
Η οργάνωση τρέχει προγράμματα ευαισθητοποίησης για γιατρούς, νοσηλευτές, δασκάλους, αστυνομικούς και κοινωνικούς λειτουργούς για να τους βοηθήσει να αναγνωρίσουν περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών και να ξέρουν πώς να ενεργούν ανάλογα.
Εν τω μεταξύ, το βασιλικό ζεύγος συνέχισε την καλλιτεχνική του ζωή – γραφή, ζωγραφική, φωτογραφία – και ταξίδεψε λαμπερά σε όλο τον κόσμο.
Ο Πρίγκιπας Μάικλ έγραψε πολλά βιβλία, συμπεριλαμβανομένου ενός με τίτλο «Living with Ghosts» το 1997.
Σε αυτό, ισχυρίστηκε εκκεντρικά: «Κατά την άποψή μου, όλοι είναι ικανοί να επικοινωνούν με φαντάσματα.
«Είναι μία από τις ανθρώπινες ικανότητες που όλοι έχουμε από τη γέννησή μας και την οποία στη συνέχεια αφήνουμε να ατροφήσει».
Για να ερευνήσει το τρομακτικό του θέμα, ο Michael επισκέφτηκε μερικά από τα πιο διάσημα στοιχειωμένα κάστρα και παλάτια της Ευρώπης.
Έτσι, παρόλο που η ζωή του Michael ως συγγραφέα δεν ήταν βαρετή, τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν τόσο διαφορετικά.
Πριν από το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου , στον πατέρα του Μιχαήλ, Χρήστο, προσφέρθηκαν, αξιοσημείωτα, τρία ξεχωριστά στέμματα – οι θρόνοι της Πορτογαλίας, της Λιθουανίας και της Αλβανίας.
Δελεαστικό, ίσως, αλλά όχι αρκετά δελεαστικό για να διαταράξει τον άνετο τρόπο ζωής του στο Παρίσι.
«Τίποτα κάτω από τον ήλιο δεν θα με παρακινούσε να δεχτώ ένα στέμμα», είπε. «Ένα στέμμα είναι πολύ βαρύ πράγμα για να φορεθεί ελαφρά. Πρέπει να το φορέσουν όσοι έχουν γεννηθεί στο πεπρωμένο ».
Χρόνια αργότερα, ο Μάικλ συμφώνησε. «Δεν τον ζηλεύω, τον καημένο», είπε όταν ο ξάδερφός του βασιλιάς Κάρολος Γ΄ διαδέχθηκε τον θρόνο το 2022. «Το κάνει με αφοσίωση. Αλλά δεν θα μου άρεσε καθόλου αυτή η δουλειά ».
Αντίθετα, βρήκε έναν τρόπο να είναι βασιλικός και προσιτός, σπάνιος μεταξύ των σύγχρονων βασιλικών.
Είχε μια σελίδα στο Instagram και έναν ιστότοπο – www.princemichaelofgreece.com – με λεπτομέρειες της ζωής και της δουλειάς του που αξίζει να δείτε.
Αν του έγραφαν οι άνθρωποι, θα απαντούσε προσωπικά, γράφοντας με στυλό σε μπλε λοφίο χαρτί.
Διατήρησε την αξιοπρέπειά του, αλλά ήθελε ο κόσμος να μάθει ότι κέρδιζε τα προς το ζην δουλεύοντας – ως συγγραφέας και βιογράφος, αλλά και ως αρθρογράφος στο Architectural Digest.
Μέχρι το τέλος παρέμεινε μια κομψή φιγούρα, γεμάτος ζωή και πάντα ενδιαφέρεται για νέα πράγματα.
Daily Mail