Για τον Δημήτρη Κουτσούγερα και την Ελένη Λαμπροπούλου, η απάντηση είναι μάλλον όλα.
«Το ούζο ήταν πάντα στο τραπέζι μας, κομμάτι της ζωής μας», λέει ο Δημήτρης στον «Νέο Κόσμο».
«Στην οικογένειά μου, την απόσταξη την είχαμε σαν χόμπυ. Και μετά όταν γνώρισα την Ελένη […] οι γονείς της έφτιαχναν κι αυτοί τσίπουρο και ούζο, οπότε όταν γίναμε ζευγάρι, αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε σημειώσεις και τεχνικές και κάπως έτσι συνεχίσαμε να το εξελίσσουμε».
Το ζευγάρι είχε μετακομίσει από τη Μελβούρνη στην εξοχή του Macedon Ranges όταν άρχισαν να σκέφτονται πρακτικά τρόπους για να μεταφέρουν στην επόμενη γενιά τις οικογενειακές τους παραδόσεις.
«Για μας είναι πολύ συναισθηματικό», λέει η Ελένη για τις οικογενειακές συνταγές που τους κληροδότησαν οι δικοί τους. Είχαν περάσει από πάππου προς πάππου από την περίοδο του 1800 και έπειτα.
«Δεν θα θέλαμε να απομακρυνθούμε από αυτές. Αλλά σκεφτήκαμε ‘ας βάλουμε τη δική μας πινελιά ως παιδιά Ελλήνων μεταναστών που γεννήθηκαν στην Αυστραλία, με διαφορετική οπτική για το τι αρέσει στον κόσμο σήμερα».
Κάνοντας αλλαγή καριέρας από τον εταιρικό τομέα όπου δούλευε, το 2019, ο Δημήτρης ξεκίνησε να στήνει το αποστακτήριο που είναι σήμερα το Macedon Distillery.
«Βγάζοντας τις σχετικές άδειες, παίρνοντας τον σωστό εξοπλισμό για εμπορική χρήση κτλ. Χρειάζεται αρκετός σχεδιασμός για να ξεκινήσεις μια επιχείρηση από το μηδέν».
Τα επόμενα χρόνια σημαδεύτηκαν από νέα ξεκινήματα και μία μεγάλη απώλεια.
Ο πατέρας του Δημήτρη έφυγε από τη ζωή, μερικούς μήνες αργότερα γεννήθηκε ο γιος του ζευγαριού, Παναγιώτης και ο Δημήτρης ολοκλήρωσε μία εκπαίδευση στην απόσταξη στο Πανεπιστήμιο Αδελαΐδας.
«Ήξερα πώς να κάνω απόσταξη από μικρή ηλικία, αλλά δεν είναι μόνο η συνταγή. Πρόκειται για τέχνη. Δεν είναι δηλαδή λες και μαγειρεύεις ένα ψητό στον φούρνο, βάζεις τα υλικά και κάπως το πετυχαίνεις. Υπάρχει ολόκληρη επιστήμη στην απόσταξη.
«Βασικά ήθελα να μάθω και τη θεωρία πίσω από την πρακτική που γνώριζα.
«Ο πατέρας μου δούλευε πολύ σκληρά και γι᾽ αυτό ξέρω ότι αν του είχαν παρουσιαστεί οι ίδιες ευκαιρίες, θα τα κατάφερνε εξαιρετικά. Εγώ πιστεύω ότι ήμουν αρκετά τυχερός που είχα την ευκαιρία να λάβω επίσημη εκπαίδευση. Είναι αυτό το πέρασμα από το χόμπυ στον εμπορικό χώρο».
Το ζευγάρι εφάρμοσε τη δική του προσέγγιση στην απόσταξη ούζου δημιουργώντας ένα νέο προϊόν με βάση τον γλυκάνισο.
«Δεν το αποκαλούμε ούζο, γιατί δεν είναι φτιαγμένο στην Ελλάδα. Το λέμε Anison».
Ενώ βασίζεται στις οικογενειακές τους συνταγές από την περίοδο του 19ου αιώνα στην Ελλάδα, η συνταγή του Anison φέρει και κάποιες διαφοροποιήσεις «ώστε να ταιριάζει και στη δικιά μας τη γενιά», εξηγεί ο Δημήτρης.
«Κρατάμε δηλαδή τη συνταγή όσο πιο κοντά γίνεται στην παραδοσιακή, αλλά αν δεν αμφισβητήσουμε τα δεδομένα, δεν θα μάθουμε νέους τρόπους για να δημιουργούμε».
Το ζευγάρι έχει… χτίσει το πελατολόγιό του, προμηθεύοντας εστιατόρια, αλλά ξεκίνησαν και άνοιγμα στην αγορά των κοκτέιλ.
«… ώστε να προσφέρουμε σε μπαρ και εστιατόρια μια διαφορετική επιλογή στο μενού, πέρα από τα συνηθισμένα».
«Είναι ακόμη νωρίς, αλλά είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τον αντίκτυπο μέχρι στιγμής».
Το αποστακτήριό τους, απέσπασε πέντε βραβεία μέσα στο τελευταίο έτος.
«Ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Ξέραμε ότι ήταν καλό, αλλά δεν περιμέναμε ότι θα είχαμε και κορυφαίους κριτές του χώρου να το αναγνωρίζουν. Σε αυτούς τους διαγωνισμούς πηγαίνουν κάποιοι από τους μεγαλύτερους στην αγορά».
Η Ελένη πιστεύει ότι και η επιλογή τους να προβάλλουν τον γυναικείο ρόλο στην απόσταξη, με το λογότυπό τους να απεικονίζει τη γυναικεία μορφή στην ελληνική μυθολογία, Μέθη, ήταν από τους λόγους που τους έκαναν να ξεχωρίσουν.
«Είναι πολύ ανδροκρατούμενος χώρος. Το είδαμε και στα βραβεία, η πλειοψηφία ήταν άνδρες.
«Αλλά ξέρετε για εμάς, έχει να κάνει με τον σημαντικό ρόλο που παίζουν και οι γυναίκες στη διαδικασία της απόσταξης, αλλά και στο να συγκεντρώνουν τον κόσμο μαζί, να φέρνουν φαγητό και αλκοόλ στο τραπέζι».
Οι ίδιοι, λέει, γνωρίζουν από τις οικογένειές τους και τις αφηγήσεις τους, για τη σύμπραξη ανδρών-γυναικών στην απόσταξη.
«Όχι μόνο στηρίζοντας τη διαδικασία οι γυναίκες, αλλά αναλαμβάνοντας και ηγετικό ρόλο που μπορεί απλώς να μην είναι εμφανής».
Η Ελένη περιγράφει πως μεγάλωσε με ιστορίες ελληνικής μετανάστευσης και ελληνική μυθολογία.
Όλα αυτά παίζουν ρόλο λέει, όταν αναλογίζεται πώς θα μπορούσε να μεταδώσει την κουλτούρα τους στον γιο τους και σε άλλους. Από αυτές τις ιστορίες και την ελληνική γλώσσα, μέχρι τα στοιχεία που ενσωματώνουν στην επιχείρηση.
«Στις ιστορίες αρχαιοελληνικών θεοτήτων, το αλκοόλ διαδραματίζει μεγάλο ρόλο στο κομμάτι της σύνδεσης. Και εμείς θέλαμε να αφηγηθούμε αυτή την ιστορία για το αλκοόλ με τρόπο που έχει σημασία για την κουλτούρα μας».
Ο Δημήτρης μεταφέρει το ίδιο όταν τον ρωτάμε για τη στροφή στην καριέρα του που ξεκίνησε.
«Πιστεύω, η πραγματική κινητήρια δύναμη είναι ότι είμαστε παθιασμένοι με το να μοιραζόμαστε την κουλτούρα μας.
«… και δημιουργούμε μία εμπορική ταυτότητα που εκπροσωπεί αυτά που πραγματικά αγαπάμε».
πηγη:neoskosmos